Actueel

12 januari 2022 - Iedere 2 weken wordt het schopje doorgegeven aan een Nachtgraver die over zijn of haar favoriete carnavalsmoment vertelt. We hopen dat we de lezers hiermee toch een beetje een carnavalsgevoel kunnen geven.

Dankjewel Sjaak voor je leuke verhaal en dat ik het schopje van je heb mogen ontvangen. Jouw schopje is aanleiding om weer eens in de fotoboeken en herinneringen van carnaval te duiken. Dan kom je er ineens weer achter hoeveel plezier we beleefd hebben met carnaval. Dit begon al met de eerste optochten in het Nachtgraversrijk. Buurtschap Keent heeft vanaf het begin meegedaan aan de optochten in Overlangel. Dit deden we altijd met een bouwwerk/wagen en een loopgroep waarin bijna alle gezinnen, van kinds af aan, meededen. Ook de ouderen, zoals Jo Arts en gebroeders De Bruijn, waren altijd van de partij. Door de saamhorigheid en creativiteit die we samen hadden, in de boerengemeenschap en met het Maaswater, wisten we elkaar goed te vinden. We hadden altijd wel wat landbouwwerktuigen die we konden gebruiken en die voor bewegingen konden zorgen. Hiermee kwamen we (zeker in de beginjaren) heel vaak verrassend voor de dag. We zijn als buurtschap dik 10 jaar als boeren, kippen, chinezen, indianen, clowns enz. door het carnavalsleven gegaan.

In het voorjaar van 1981 kwamen Jan van de Burgt en Hans Vierstraten bij me op bezoek. Ze wisten dat ik een echte carnavalsliefhebber was en hebben me gevraagd om prins te worden. Ik moest daar even over nadenken want ik had een jong gezin en een boerderij. Hier gaat best veel tijd in zitten met plichtplegingen zoals carnaval zelf, de uitwisselingen, enz.

In 1982 en 1983 heb ik de scepter gezwaaid in het Nachtgraversrijk en het was een fantastische periode. In weekblad De Omroeper van 23 november 1982 werd nog de alternatieve benaming gebruikt "Griezelersrijk". We hebben met de raad, aanhang, pages, dansmariekes en iedereen die van carnaval hield enorm gefeest. Iedereen in het dorp werd erbij betrokken. Als prins deed ik ook ziekenbezoeken en die gesprekken en waardering zijn me nog het meest bijgebleven.

Ik heb ook nog verschillende jaren in het bestuur gezeten. Het was een hechte vriendenclub. Welke jaren dat precies waren heb ik niet bijgehouden. Diegene die het willen weten kunnen het vast opzoeken in de archieven van de stichting.

Het gevoel van carnaval is met de paplepel ingegeven bij onze kinderen en hun vrienden. Vanaf half jaren 80 zijn ze carnavalswagens gaan bouwen bij mij in de schuur. Iets later zijn ze bij Gerrit en Anneke van der Loop carnavalswagens gaan bouwen omdat die een nieuwe loods hadden die afgesloten en (een beetje) verwarmd kon worden. Ik heb een foto van die vriendengroep uit 1989 bijgevoegd (het is nu wel een zoekplaatje). Wie herkent onderstaande carnavalsvierders, waarvan hun kinderen nu de leeftijd hebben van hun ouders toen?



Inmiddels heb ik een leeftijd van (bijna) 79 jaar en heb ik vorig jaar mijn boerderij in Keent verruild met een appartement in Catharinahof in Grave. Hier gaat het leven verder en zal ik voor het eerst in mijn leven in een vreemd carnavalsrijk het feest gaan beleven.

Tijdens carnaval verandert Grave in Pothuusburg en komend jaar neemt Titia de 3e het roer over ondersteund door adjudant, Appie Bullebak, de vorst, de raad van elf en een grote garde. Het beloofd alle dagen feest te worden in de kroegen van Grave en in de Pothuusburcht. Ik zal mezelf hier niet meer in onderdompelen maar met gepaste afstand van genieten (als het doorgaat tenminste).

Ik ga het schopje weer snel doorgeven aan iemand uit een carnavalsgeslacht en die stevig geworteld is in het Nachtgraversrijk. Paul van de Burgt veel succes met jouw verhaal!

Groeten Wim de Kleijn